Waarom heeft God geen oorzaak nodig?
Waarom heeft God dan geen oorzaak nodig? Omdat de stelling van de atheïst de Wet van Causaliteit verkeerd begrijpt. De Wet van Causaliteit zegt niet dat alles een oorzaak nodig heeft. Er staat dat alles wat ontstaat een oorzaak nodig heeft. God is niet ontstaan. Niemand heeft God gemaakt. Hij is niet gemaakt. Als een eeuwig wezen had God geen begin, dus had hij geen oorzaak nodig.
“Maar wacht,” zal de atheïst protesteren, “als jij een eeuwige God kunt hebben, dan kan ik ook een eeuwig universum hebben! Immers, als het universum eeuwig is, dan had het geen oorzaak.” Ja, het is logisch mogelijk dat het universum eeuwig is en daarom geen oorzaak had. In feite is het een van de slechts twee mogelijkheden: of het universum, of iets buiten het universum, is eeuwig. (Omdat iets vandaag de dag ontegenzeggelijk bestaat, moet er altijd iets hebben bestaan; we hebben slechts twee keuzes: het universum, of iets dat het universum veroorzaakte).
Het probleem met een eeuwig universum
Het probleem voor de atheïst is dat hoewel het logisch mogelijk is dat het universum eeuwig is, het niet echt mogelijk lijkt te zijn. Want al het wetenschappelijke en filosofische bewijs (Wet van SURGE – Tweede Wet, Universum dijt uit, StralingsNagloeiing, Grote Melkwegzaden, Einsteins GR-radioactief verval en het Kalam Kosmologisch Argument) vertelt ons dat het universum niet eeuwig kan zijn. Dus door één van de twee opties uit te sluiten, blijven we over met de enige andere optie – iets buiten het universum is eeuwig.
De twee mogelijkheden voor bestaan
Uiteindelijk zijn er maar twee mogelijkheden voor alles wat bestaat:
- Het heeft altijd bestaan en is dus niet veroorzaakt.
- Het had een begin en werd veroorzaakt door iets anders (het kan niet zelf veroorzaakt zijn, want dan zou het al moeten bestaan om iets te veroorzaken).
Volgens het overweldigende bewijs had het universum een begin, dus moet het veroorzaakt zijn door iets anders – door iets buiten zichzelf. Merk op dat deze conclusie consistent is met theïstische religies, maar het is niet gebaseerd op die religies – het is gebaseerd op goede rede en bewijs.
De kenmerken van de Eerste Oorzaak
Hoe ziet deze Eerste Oorzaak er dan uit? Je zou kunnen denken dat je de Bijbel of een andere zogenaamde religieuze openbaring nodig hebt om die vraag te beantwoorden, maar nogmaals, we hebben niemands geschriften nodig om dat uit te zoeken. Einstein had gelijk toen hij zei:
“Wetenschap zonder religie is lam; religie zonder wetenschap is blind.”
Religie kan worden geïnformeerd en bevestigd door de wetenschap, net als het Kosmologisch Argument. We kunnen namelijk een aantal kenmerken van de Eerste Oorzaak ontdekken op basis van het bewijs dat we in dit hoofdstuk hebben besproken. Alleen al uit dat bewijs weten we dat de Eerste Oorzaak moet zijn:
- Zelfbestaand, tijdloos, niet-ruimtelijk en immaterieel (aangezien de Eerste Oorzaak tijd, ruimte en materie schiep, moet de Eerste Oorzaak buiten tijd, ruimte en materie zijn). Met andere woorden, hij is zonder grenzen, of oneindig.
- Onvoorstelbaar machtig, om het hele universum uit het niets te scheppen.
- Superintelligent, om het universum met zo’n ongelooflijke precisie te ontwerpen (meer hierover in het volgende hoofdstuk).
- Persoonlijk, om ervoor te kiezen een toestand van niets om te zetten in het tijd-ruimte-materiële universum (een onpersoonlijke kracht kan geen keuzes maken).
Deze kenmerken van de Eerste Oorzaak zijn precies de kenmerken die theïsten aan God toeschrijven. Nogmaals, deze kenmerken zijn niet gebaseerd op iemands religie of subjectieve ervaring. Ze zijn ontleend aan het wetenschappelijke bewijs dat we zojuist hebben besproken en ze helpen ons om een kritisch belangrijk deel te zien van de bovenkant van de doos die we leven noemen. (Het boek gaat vervolgens verder met het argument dat dit de God van het Christendom is).
