— van Frank Turek
De schrijvers van het Nieuwe Testament zeggen niet alleen dat Jezus wonderen verrichtte en opstond uit de dood – ze onderbouwen die getuigenis ook met dramatische daden. Ten eerste laten ze vrijwel van de ene dag op de andere veel van hun lang gekoesterde heilige overtuigingen en gebruiken varen. Onder de meer dan 1500 jaar oude instellingen die ze opgeven zijn de volgende:
- Het systeem van dierenoffers – ze vervangen het voor altijd door het ene perfecte offer van Christus.
- De bindende suprematie van de Wet van Mozes – ze zeggen dat die machteloos is vanwege het zondeloze leven van Christus.
- Streng monotheïsme – ze aanbidden nu Jezus, de God-mens, ondanks het feit dat 1) hun meest gekoesterde geloof altijd is geweest: “Hoor, o Israël: De Heer, onze God, de Heer is één” (Deut. 6:4); en 2) het aanbidden van de mens altijd is beschouwd als godslastering en bestraft met de dood.
- De sabbat – ze houden zich er niet langer aan, ook al hebben ze altijd geloofd dat op het breken van de sabbat de doodstraf stond (Ex. 31:14).
- Geloof in een veroverende Messias – Jezus is het tegenovergestelde van een veroverende Messias. Hij is een offerlam (tenminste bij zijn eerste bezoek!).
En het zijn niet alleen de schrijvers van het Nieuwe Testament die dit doen – duizenden Joden uit Jeruzalem, waaronder Farizeeër priesters (Handelingen 6:7), bekeren zich tot het Christendom en sluiten zich aan bij de schrijvers van het Nieuwe Testament in het loslaten van de vastgeroeste overtuigingen en praktijken. Zelfs referenties uit oude, niet-bijbelse bronnen getuigen van deze Joodse beweging die we nu het Christendom noemen. J.P. Moreland helpt ons om de omvang te begrijpen van het feit dat deze toegewijde Joden vrijwel van de ene op de andere dag hun gevestigde instellingen opgaven:
[Het Joodse volk geloofde dat deze instellingen door God aan hen waren toevertrouwd. Ze geloofden dat het opgeven van deze instellingen het risico inhield dat hun ziel na de dood naar de hel verdoemd zou worden. Nu verschijnt er een rabbi met de naam Jezus uit een lagere klasse. Hij geeft drie jaar lang les, verzamelt een groep volgelingen uit de lagere en middenklasse, krijgt problemen met de autoriteiten en wordt gekruisigd samen met dertigduizend andere Joodse mannen die in deze periode worden geëxecuteerd. Maar vijf weken nadat hij gekruisigd is, volgen meer dan tienduizend Joden hem en beweren ze dat hij de initiator is van een nieuwe religie. En let op: ze zijn bereid om alle vijf de sociale instellingen op te geven of te veranderen waarvan ze sinds hun kindertijd geleerd hebben dat ze zowel sociologisch als theologisch zo belangrijk zijn. . . . Er was iets heel groots aan de hand.
Hoe verklaar je deze monumentale verschuivingen als de schrijvers van het Nieuwe Testament een verhaal verzonnen? Hoe verklaar je ze als de wederopstanding niet heeft plaatsgevonden? Ten tweede laten deze nieuwe gelovigen niet alleen hun lang gekoesterde overtuigingen en praktijken varen, ze nemen ook een aantal nieuwe radicale overtuigingen en praktijken aan. Deze omvatten:
- Zondag, een werkdag, als de nieuwe dag van aanbidding
- De doop als een nieuw teken dat iemand deel heeft aan het nieuwe verbond (zoals de besnijdenis een teken was van het oude verbond)
- Communie als een daad van herinnering aan het offer van Christus voor hun zonden
Communie is vooral onverklaarbaar als de Wederopstanding niet waar is. Waarom zouden Joden een praktijk verzinnen waarbij ze symbolisch het lichaam en bloed van Jezus eten en drinken?
Alleen een “impactgebeurtenis” als een opstanding zou zo’n snelle en monumentale verschuiving in het Joodse denken en doen kunnen verklaren. Wat is een impactgebeurtenis? Een impactgebeurtenis is iets dat zo dramatisch is in je leven dat het je voor altijd verandert. Het is iets dat je niet kunt vergeten. Voor degenen die oud genoeg zijn: waar was je op 22 november 1963? Het is mijn vroegste herinnering. Hoewel ik nog maar twee jaar oud was, zie ik mijn moeder nog ongecontroleerd huilen voor de tv: “De president is neergeschoten!”. Voor degenen die iets jonger zijn: waar was jij toen de Challenger ontplofte? Waar was jij toen het tweede vliegtuig de toren raakte?
Waarom kun je je wel herinneren waar je was en wat je deed op 11 september 2001, maar niet op 11 september 2007? Omdat een gebeurtenis alles verandert. Een gebeurtenis die bekend staat als de wederopstanding van Jezus Christus veranderde tweeduizend jaar geleden alles voor duizenden Joden, en vandaag de dag kan het jou, mij en de rest van de wereld nog steeds veranderen. Daarom vieren we nog steeds Pasen.
(Als je hier meer over wilt weten, koop dan ons boek I Don’t Have Enough Faith to Be an Atheist. Een deel van deze post is aangepast uit hoofdstuk 11.)
