#566 God’s Zelf-Bestaan een Verzinsel?

April 08, 2018

Q

Dr. Craig,

Dank u voor uw serie, Je Geloof Verdedigen, die ik heb gekeken. Tijdens een recente lezing over de Doctrine van God sprak u over aseïteit. Ik heb geprobeerd om bewijs wat betreft dit concept te vinden, nog vóór de wetenschappelijke realisatie dat het universum een beginpunt heeft gehad, waardoor de kwestie over de pre-existentie van God bij mij opkwam. Theïsten stellen dat God alleen op zichzelf bestaat en dat hij niet hoefde te worden geschapen. Maar is dit louter een constructie gemaakt door de mens om een moeilijk probleem, dat door atheïsten wordt opgeworpen, uit te leggen?—namelijk, als God het universum heeft geschapen, wie heeft Hém dan geschapen? Hoe kunnen zoekers geloven in dit concept zonder de noodzaak om toevlucht tot de Bijbel te nemen?

RalphVerenigd Koninkrijk

Dr. craig’s response

A

Oh hemel, Ralph: je moet wel op allerlei verkeerde plekken aan het zoeken zijn! Als je zoekt naar een overvloed aan Kerkvaderlijke getuigenis voor het concept van goddelijke aseïteit, hoef je niet verder te kijken dan hoofdstuk 2 van mijn God over All (2016). Het is niet alleen zo dat de bijbelse auteurs God erkennen als de enige ultieme werkelijkheid, de Schepper van alle dingen buiten Zichzelf, maar ook dat de Kerkvaders bevestigen dat God als enige agenētos is (zonder oorsprong). Het idee dat het concept van goddelijke aseïteit niet bestond tot de komst van Big Bang-kosmologie in de jaren ‘20 (en ook als een antwoord erop!) is belachelijk.

De doctrine van goddelijke aseïteit is niet “louter een constructie gemaakt door de mens om een moeilijk probleem, dat door atheïsten wordt opgeworpen, uit te leggen—namelijk, als God het universum heeft gecreëerd, wie heeft hem dan gecreëerd?” Ten eerste, dat is niet een moeilijk probleem. Als er oorzaken moeten worden verondersteld om uit te kunnen leggen waarom dingen ontstaan, waarom moeten we dan denken dat ze moeten worden verondersteld om iets uit te leggen dat nooit is ontstaan, dat eeuwig is? Inderdaad: hoe is het zelfs mogelijk voor een zijn, dat eeuwig is, om een eerdere oorzaak voor zich te hebben? Ten tweede denk ik dat je door het eerste punt kunt zien dat goddelijke aseïteit niet eens erbij komt kijken. God zijn eeuwigheid is voldoende als antwoord op de tegenwerping. Een beroep op goddelijke aseïteit is helemaal niet nodig. En natuurlijk hoeft het niet eens te worden gezegd dat goddelijke eeuwigheid een klassieke bijbelse doctrine is die allang voor de opkomst van het atheïsme bestond.

Er moet ook worden vermeld dat een doctrine, die ontstaat als een poging om een oplossing voor een probleem te geven, hierdoor niet wordt aangemerkt als “louter een constructie gemaakt door de mens,” waarbij objectieve werkelijkheid zou ontbreken. Dat zou het onmogelijk maken om ooit nieuwe oplossingen voor kwesties te ontdekken, en dit zou zowel de wetenschap als filosofie tot stilstand brengen. Natuurlijk willen we dat onze nieuwe voorgestelde oplossingen niet ad hoc zijn, en dat deze meegaan met de bewijzen, wat gewoon is. We willen nieuwe inzichten gewoon niet verwerpen omdat ze worden voorgesteld als een antwoord op een zogenaamde moeilijkheid. Zo boek wetenschap meestal progressie.

Je laatste vraag, “Hoe kunnen zoekers zich over dit concept zeker voelen zonder de noodzaak om toevlucht tot de Bijbel te nemen?” lijkt uit het niets te komen. Tot nu toe ging je vraag erover of het concept van goddelijke aseïteit een modern verzinsel is dat als antwoord dient op de vraag of het universum een beginpunt had. De beste manier om de vreemdheid van een dergelijke bewering aan te tonen is juist om naar de klassieke bijbelse wortel van de doctrine te wijzen die nog lang vóór de opkomst van de moderne wetenschap bestond. Maar als je ook nog eens naar krachtige filosofisch-theologische redenen zoekt om goddelijke aseïteit te erkennen als doctrine, kijk dan naar het laatste deel van hetzelfde hoofdstuk in het eerder genoemde God over All.

– William Lane Craig