#542 Waar Hebben Christelijke Academici Zich Schuilgehouden?

June 08, 2018

Q

Beste dr. Craig,

Ongeveer twee jaar geleden keek ik uw debat met Michael Payton waarin u de opvallende bewering maakte dat er in de laatste halve eeuw een revolutie heeft plaatsgevonden met betreft tot christelijke filosofie in de Engels-sprekende wereld. Toentertijd dacht ik dat dit gewoon een retorische truc was om het onwetende publiek in de maling te nemen om te denken dat het christelijk geloof een acceptabel wereldbeeld onder de academici is, maar in die tijd dacht ik ook dat mensen als Richard Dawkins verlichte denkers waren, omdat niemand in de kerk aan wie ik de vragen stelde die hij stelde bevredigend kon beantwoorden, en ik me er simpelweg onbewust van was dat een dergelijke revolutie daadwerkelijk had plaatsgevonden. In die tijd had ik nooit gehoord van denkers zoals Plantinga, Swinburne en u. Nadat ik enigszins filosofie had bestudeerd, ben ik gaan zien wat u bedoelt met de zogenaamde revolutie, maar als ik nooit video’s van John Lennox en uw debat met Christopher Hitchens was tegengekomen, dan had ik waarschijnlijk nooit over deze antwoorden op zulke moeilijke vragen geweten, die deze grote christelijke denkers ons mee voorzien hebben, en zou ik waarschijnlijk een vurige agnost/atheïst zijn geworden. Dankzij uw werk ben ik gesterkt in mijn geloof en ook in het uitdragen ervan naar anderen, meer dan ik me ooit voor had kunnen stellen ongeveer twee jaar geleden.

Mijn vraag is de volgende: wat is uw verklaring voor dit gat tussen de academische wereld en het populaire denken? En vooral: waarom zijn deze antwoorden niet bij de kerken binnengekomen? Waarom verliezen zoveel mensen hun geloof, omdat ze denken dat niemand hun vragen kan beantwoorden, terwijl er zo een rijkdom aan filosofie en theologie voor hun beschikbaar is, maar dat deze slechts in een academisch vacuum ronddrijven? En wat kunnen wij als jonge academische studenten, die weten dat er deze antwoorden zijn, doen om de zaak van Christus te helpen?

Dank u voor alles dat u doet en, zolang u ademt, stopt u alstublieft niet met uw apologetische bediening!

Met vriendelijke groeten,

Hidde

Netherlands

Dr. craig’s response

A

Ik geniet ervan, Hidde, om het populaire publiek over de wedergeboorte van christelijke filosofie aan te spreken van de laatste generatie filosofen, omdat het zo vaak voor een verrassing bij mensen zorgt. Ik merk dat christelijke ‘leken’ nog steeds in het algemeen onbewust zijn van de intellectuele leden van Christus Zijn lichaam, bijna alsof ze niet bestaan. Waarom “dit gat tussen de academische wereld en het populaire denken?” Ik denk dat er vele factoren voor dit gat zorgen.

1. Het ‘filter-effect’. Om het te snappen, moet je waarderen hoe relatief recentelijk de hergeboorte van Christelijke filosofie is. Al sinds de jaren ‘70 is het al aan de gang in de Engels-sprekende wereld. Het is nog maar een kleine vonk in Europa en heeft Latijns Amerika nog steeds niet bereikt. Het kost tijd voordat de invloed van Christelijke geleerden naar de mensen op sprekersplaatsen in de kerk sijpelt. Gelukkig wordt het werk van Christelijke geleerden beschikbaar gesteld door getalenteerde populariseerders zoals Lee Strobel, Ravi Zacharias, Greg Koukl en vele anderen. De interesse in apologetiek tussen de gewone mensen is daarom aan het groeien. Geduld is dus nodig voordat de invloed van christelijke geleerden naar de mensen in de kerken wordt gefilterd.

2. Onze seminaries trainen onze toekomstige ministers niet adequaat voor Christelijke apologetiek. Het gemiddelde curriculum van een seminarie heeft erg weinig training als het gaat om het bewapenen van onze toekomstige dominees in zaken als natuurlijke theologie, christelijke bewijzen en het beantwoorden van serieuze tegenwerpingen tegen het christendom. Ze leren de inhoud van de Bijbel, het voorbereiden van een preek, principes van management enzovoorts, maar er is weinig diepte van theologie en filosofie.

3. Onze pastoors rusten hun kudden niet uit om een reden te geven voor de hoop die in hen is (1 Petrus 3.15). De meesten behandelen gewone mensen als simpele zielen aan wie geen uitdaging tot nadenken moet worden gegeven, want ze vrezen dat ze de kudde zullen verlaten. Er bestaat geen visie voor het voorzien van andere trainingen naast de ochtenddienst. Laten we wel eerlijk zijn: pastoors zijn overwerkt dus velen hebben geen tijd om zelf een intellectueel leven bij te houden, dus er is weinig water in de put. Verder hebben ze in hun bijeenkomsten te maken met urgentere existentiële crisissen zoals echtscheidingen, spanning van ouders door hun rebellerende tienerkinderen, financiële problemen enzovoorts, waardoor intellectuele kwesties veel te ver van het gewone leven af lijken te staan.

4. Christenen delen in onze walgelijk oppervlakkige cultuur, waarin entertainment, sport, beroemdheden enzovoorts, worden geprefereerd boven de ontwikkeling van het denken. Onze christelijke boekenwinkels worden gevuld met “Jezus-junk” (kleine voorwerpen ter versiering) in plaats van goede boeken, dus gewone mensen komen zelden academische christelijke auteurs tegen. Nogmaals, dit verandert gelukkig. Als je vergelijkt wat er nu via christelijke uitgevers beschikbaar is tegenover wat er in de jaren ‘40 en ‘50 beschikbaar was, dan lijkt het wel nacht en dag! Helaas komen de meeste Christenen niet met zulk materiaal in contact.

Wat kun je dus doen om te helpen? Simpel: begin een klas of een kleine groep in je lokale kerk waar je voor een aantal weken een boek zoals The Case for Christ behandelt. Of kijk samen naar de video’s van mijn Defenders-klas en heb er een discussie over. Of bekijk samen een debat en praat erover. De sleutel is om niet van anderen af te hangen om iets te beginnen, maar om het zelf te doen. Vraag natuurlijk eerst toestemming, als dit raadzaam is, maar neem het initiatief en raak betrokken.

– William Lane Craig