#436 Is God’s Leven Absurd?

November 29, 2018

Q

Beste dr. Craig,

Ik heb laatst mijzelf in een theologisch dilemma geplaatst die ik, eerlijk gezegd, nogal beangstigend vind. Ik kijk uit naar uw analyse.

Ik wil niet zeggen of zelfs denken dat God’s bestaan zinloos kan zijn, maar ik heb moeite om deze conclusie te voorkomen. Overweeg dit: doelen liggen niet in zichzelf. Doelen hangen van een externe factor of oordeel af. Hangt het doel van een boom af van het loutere bestaan ervan? Nee. Het doel van de boom wordt alleen geopenbaard door de boom te observeren met bepaalde andere zaken, zoals de vogel die zich op de takken thuisvoelt, de schaduw die door de bladeren van de boom wordt veroorzaakt en zo beschutting op een hete zomerdag geeft.

Dus hieruit volgt dat, als men beweert dat er een doel voor God is, er wordt geïmpliceerd dat er iets buiten God is, waardoor God God is.

Omdat we weten dat doelen extern moeten zijn ten opzichte van hun objecten, is het mogelijk om te zeggen dat er een daadwerkelijk een doel of reden IS voor God’s bestaan? We hebben gevraagd, “Waarom bestaat er überhaupt iets?” Maar waarom bestaat God überhaupt?

Ik kan een reden voor ons bestaan vinden (in God), maar wat is de reden voor Zijn bestaan? Zijn wij dat? Zou God’s afhankelijkheid van ons ons in noodzakelijke/hogere wezens veranderen? Het lijkt fout om te zeggen dat God’s bestaan doelloos is, maar ik schijn deze conclusie niet te kunnen ontwijken.

Enig inzicht die u zou kunnen bieden zou zeer worden gewaardeerd.

Dank u,

JCD

Verenigde Staten

United States

Dr. craig’s response

A

Ik geniet ervan je vraag te krijgen, JCD, omdat ik geloof dat het antwoord jou zal helpen het concept van God te vergroten.

Ik heb beargumenteerd dat het leven zonder God absurd is, oftewel, ultiem zinloos, waardeloos, en doelloos. Als God, aan de andere kant, bestaat, dan is Hij de basis voor de affirmatie van objectieve zin, waarde, en doel in betreffende het menselijke bestaan. Ons doel zou moeten worden gevonden in het kennen van God, wat een onmetelijk goed is.

Nu ontstaat er hierdoor de vanzelfsprekende vraag: wat dan als het om God Zelf gaat? Waarvoor bestaat Hij? Zoals je correct hebt gezegd, er is in God’s geval niets externs dat ooit een basis voor de betekenis, waarde, en doel van Zijn leven kan zijn.

Het antwoord is vanzelfsprekend niet de absurde conclusie dat God’s leven daarom zinloos is, waardeloos, en doelloos. Het is eerder dat God’s doel Zichzelf is. Zoals Thomas Aquinas het correct zag, is God het summum bonum, het hoogste God, de Goedheid zelf. Net zoals onze wil correct naar het hoogste Goede moeten worden gericht, zo wilt God dat Hij het hoogste Goede is. Het zou niet anders kunnen zijn, want iets minders zou afgoderij zijn.

Dus als men bij het hoogste Goed aankomt, dan faalt jouw principe dat “. . . doelen [niet in zichzelf liggen].” Al is het waar dat voor eindige zaken dat “[d]oelen . . . van een externe factor of oordeel [afhangen,]” is dit niet het geval voor een oneindig Goed. God’s doel is hetzelfde als de onze: God Zelf, het paradigma der goedheid.

Het wonder is dat zo’n zelf-redzaam wezen zich zou verlagen om eindige personen zoals ons te creëren, die worden uitgenodigd om in goddelijke goedheid als kinderen van God te delen. Het is de wonderbaarlijke genade van God die naar ons wordt gemanifesteerd.

Nogal geweldig, niet?

– William Lane Craig